Gdy dowiadujesz się o niewierności partnera, najpierw pojawia się złość i żal, a potem pytanie: wybaczyć zdradę czy nie? Dlaczego zdradzamy i co robić, gdy odkryjesz zdradę męża lub żony? Przeczytaj, jak powinnaś rozmawiać z partnerem o zdradzie, czego żądać i na co się a się wściekłość i żal, a zaraz potem pytanie: nie godzić.
Zawarcie ślubu to taka podniosła chwila – oto dwoje młodych ludzi przyrzeka sobie miłość i wierność aż do końca życia. Jednak dochowanie tej drugiej nie zawsze przychodzi łatwo. Wystarczy wakacyjny wyjazd czy przyjęcie suto zakrapiane alkoholem, aby doszło do „skoku w bok”. A przecież każdy związek, wszystko jedno czy formalny czy nieformalny, powinien być oparty na wzajemnym zaufaniu. Wielu ludzi zdaje się o tym zapominać.
Dlaczego zdradzamy?
Statystyki wskazują, że mężczyźni zdradzają częściej niż kobiety. W pewnym sensie ma to uzasadnienie biologiczne. Mężczyzna nie inwestuje tak dużo energii w potomstwo jak kobieta (dziewięć miesięcy ciąży i karmienie niemowlęcia), może więc spożytkować ją na szukanie innych partnerek. W ten sposób ma szansę rozprzestrzenić swoje geny (jeśli oczywiście tamte kobiety zajdą w ciążę). Obecnie jednak większa dostępność i skuteczność środków antykoncepcyjnych sprawia, że kobiety już nie obawiają się ciąży na skutek zdrady. Mimo wszystko i tak zdradzają rzadziej niż panowie.
Mężczyźni są wzrokowcami, dlatego bodźcem do zdrady bywa... inna kobieta. Jeśli do tego dojdzie określona sytuacja (np. wspomniana już alkoholowa impreza czy dłuższy wyjazd), to o złamanie przysięgi wierności nietrudno. Natomiast kobiety zdradzają, jeśli czują się przez partnera niedocenione lub niezrozumiane. Do zdrady popychają nierzadko problemy w życiu seksualnym danej pary – zwłaszcza, jeśli jedno z partnerów ma wysoki temperament, a drugie unika współżycia.
Zachowanie partnera po zdradzie. Jak się zmienia?
Zdrada może mieć różne natężenie. Niektórzy decydują się na jednorazowy i często przypadkowy kontakt seksualny. Inni zdradzają swojego partnera co jakiś czas z coraz to inną osobą – tego rodzaju związki rozpadają się, gdy początkowe zafascynowanie nieco przygaśnie. Istnieją też ludzie, którzy muszą żyć w trójkącie. Taka kobieta lub mężczyzna kocha jednakowo swojego oficjalnego partnera oraz tego „drugiego” i nie potrafi zrezygnować z żadnego z nich.
Osoba zdradzająca najczęściej nie przyznaje się do winy, ale jej zachowanie zmienia się. Albo nagle okazuje swojemu partnerowi lub partnerce mnóstwo czułości, albo wręcz przeciwnie – wyolbrzymia wady współmałżonka. Jeśli ma dzieci, często zmienia do nich stosunek (np. zaczynają jej przeszkadzać).
Jeśli w grę wchodzi dłuższy romans, a nie jednorazowy wyskok, regułą stają się późne powroty do domu (oczywiście pod pozorem nawału pracy), niewywiązywanie się z domowych obowiązków, zmiana wyglądu i gustu seksualnego (zwiększenie lub zmniejszenie potrzeb, a także nagła chęć eksperymentowania). Oczywiście wszystkie te symptomy nie muszą świadczyć o zdradzie, ale często jej towarzyszą.
Co robić, gdy odkryjesz zdradę partnera? Wybaczyć czy nie?
Odkrycie, że partner zdradza, zawsze jest szokiem. Najbardziej przeżywają go osoby zaangażowane uczuciowo. Nasuwa się wtedy pytanie: „I co teraz?”. To zależy od tego, jak przedtem wyglądał wasz związek. Na pewno nie należy dać się ponieść emocjom, bo podjęte pod ich wpływem decyzje mogą nie być najlepsze i często się ich potem żałuje. Przede wszystkim trzeba dać sobie czas na zastanowienie.
-
Najpierw należy zastanowić się, jaki był motyw zdrady i jej charakter. Inny przecież kaliber będzie miał przypadkowy kontakt pod wpływem alkoholu, a inny wielomiesięczny ukrywany romans czy też powtarzające się zdrady z różnymi osobami.
-
Następnym krokiem jest zastanowienie się, czy będzie się w stanie żyć z partnerem, który dopuścił się niewierności, czyli czy jest się zdolnym do wybaczenia jej. Jeśli nie, to powstaje kwestia, jak będzie wyglądało życie bez bliskiej dotąd osoby.
-
Jeśli już wiesz, że partner cię zdradził, koniecznie powinnaś z nim porozmawiać. Możesz go o tym uprzedzić – wtedy będzie miał szansę na psychiczne przygotowanie się do takiej rozmowy. Można też zacząć ją z zaskoczenia. W ten sposób uniknie się sytuacji, w której partner będzie próbował się wykręcić i przełożyć konfrontację na później.
-
Trzeba wprost oświadczyć partnerowi, że wie się o jego postępku i przedstawić na to dowody (na początku może się wypierać). Należy powiedzieć mu o swoich w związku z tym odczuciach. Wypada go też zapoznać ze swoją decyzją – np. wybaczeniu pod warunkiem, że natychmiast zostawi kochanka albo rozstaniu (czasowym lub na stałe). Nie wolno godzić się na żaden układ („Jeszcze tylko ostatni raz się z nim zobaczę”) albo dać się brać na litość („Ona nie przeżyje tego, jeśli ją zostawię”).
Powrót do życia po odkryciu zdrady nigdy nie jest łatwy. I nie ma przy tym znaczenia, czy para pozostanie razem, czy też zdecyduje się na rozstanie. Często nieodzowna jest odpowiednia terapia, aby odzyskać stracone zaufanie do partnera.
